TUCHT - ATV - BEWIJS - ORDEMAATREGEL - ARBEID - ONTSLAG - REGIMEMUTATIE
De directie kan zich ook voor de vaststelling van het bezit van verboden substanties baseren op de verklaringen van beambten, temeer nu zij een ervaring hebben opgebouwd in het herkennen van drugs en druggebruik. De drugsproblematiek is immers een gekend probleem binnen de gevangenis, waarop de directie adequaat moet kunnen reageren om zo de interne en zelfs externe veiligheid blijvend te kunnen garanderen. In het onderzoek dient de directie uiteraard ook steeds de zorgvuldigheidsplicht in acht te nemen. De directie heeft wel bijkomend onderzoek gevoerd, maar dit wijzigde haar standpunt niet. Er is niet altijd een onomstotelijk bewijs nodig, zeker wanneer de gedetineerde het niet aannemelijk maakt dat het personeelslid zich verkeerdelijk heeft beroepen op diens ervaring. Het louter ontkennen van de feiten of het verschaffen van een eigen verhaal is echter niet altijd voldoende als overtuigend element om twijfel te doen ontstaan over de juistheid van het rapport aan de directeur. Dat er geen eigenlijke drugs gevonden werd bij een fouille of een celcontrole doet geen afbreuk aan de vaststellingen.
Geïntimeerde was voor de feiten tewerkgesteld als diender in het magazijn. Dit is een vertrouwensfunctie, waarbij de gedetineerde een grote verantwoordelijkheid uitoefent en instaat voor de distributie binnen de gevangenis. De Beroepscommissie volgt het standpunt van de directie dat dit werk niet passend is voor iemand die een tuchtinbreuk van bezit van verboden middelen heeft begaan. Gelet op de ernst van de inbreuk, is de afzetting van werk dan ook niet onredelijk.
Ook de mutatie naar de gesloten sectie is noch strijdig met de wet, noch in strijd met de redelijkheid en billijkheid. Ook bij een verblijf op de gesloten sectie, zijn de rechten van gedetineerden, zoals vastgelegd in de basiswet, gewaarborgd. Het verblijf op de open sectie is een gunstregime. Dit is niet compatibel met het bezit van verboden middelen.
Het beroep is gegrond.
De directie kan zich ook voor de vaststelling van het bezit van verboden substanties baseren op de verklaringen van beambten, temeer nu zij een ervaring hebben opgebouwd in het herkennen van drugs en druggebruik. De drugsproblematiek is immers een gekend probleem binnen de gevangenis, waarop de directie adequaat moet kunnen reageren om zo de interne en zelfs externe veiligheid blijvend te kunnen garanderen. In het onderzoek dient de directie uiteraard ook steeds de zorgvuldigheidsplicht in acht te nemen. De directie heeft wel bijkomend onderzoek gevoerd, maar dit wijzigde haar standpunt niet. Er is niet altijd een onomstotelijk bewijs nodig, zeker wanneer de gedetineerde het niet aannemelijk maakt dat het personeelslid zich verkeerdelijk heeft beroepen op diens ervaring. Het louter ontkennen van de feiten of het verschaffen van een eigen verhaal is echter niet altijd voldoende als overtuigend element om twijfel te doen ontstaan over de juistheid van het rapport aan de directeur. Dat er geen eigenlijke drugs gevonden werd bij een fouille of een celcontrole doet geen afbreuk aan de vaststellingen.
Geïntimeerde was voor de feiten tewerkgesteld als diender in het magazijn. Dit is een vertrouwensfunctie, waarbij de gedetineerde een grote verantwoordelijkheid uitoefent en instaat voor de distributie binnen de gevangenis. De Beroepscommissie volgt het standpunt van de directie dat dit werk niet passend is voor iemand die een tuchtinbreuk van bezit van verboden middelen heeft begaan. Gelet op de ernst van de inbreuk, is de afzetting van werk dan ook niet onredelijk.
Ook de mutatie naar de gesloten sectie is noch strijdig met de wet, noch in strijd met de redelijkheid en billijkheid. Ook bij een verblijf op de gesloten sectie, zijn de rechten van gedetineerden, zoals vastgelegd in de basiswet, gewaarborgd. Het verblijf op de open sectie is een gunstregime. Dit is niet compatibel met het bezit van verboden middelen.
Het beroep is gegrond.