KC05/21-0045
Ongegrond
KC - Brugge
Klachtencommissie
Andere beslissing directeur
REGIMEMUTATIE
De Klachtencommissie stelt vast dat een beslissing tot verwijdering uit de DVA soms wel (mee) door de directie wordt genomen en soms niet. Er is de Klachtencommissie geen duidelijke procedure bekend die betrekking heeft op de besluitvorming in deze specifieke afdeling. In voorliggende zaak kan door de directie niet geantwoord worden op de vraag wanneer en door wie de beslissing tot verwijdering uit de DVA werd genomen. De Klachtencommissie is van oordeel dat deze onduidelijkheden in het voordeel van klager dient te worden uitgelegd waardoor de klacht ontvankelijk is.
Hoewel de Klachtencommissie begrijpt dat dit voor klager wel zo aanvoelt, is de wegzending uit de DVA geen “sanctie” in de zin van de Basiswet. De regels en waarborgen inzake de tuchtprocedure zijn op dit soort beslissingen dan ook niet van toepassing. De Klachtencommissie acht de beslissing niet onwettig, hoewel zij het beter zou vinden mochten er uitgeschreven procedures bestaan voor de besluitvorming in de afdeling DVA. De Klachtencommissie kan begrijpen dat de beslissing voor klager mogelijks streng aanvoelt, doch vindt het niet onredelijk dat de directie op basis van de feiten oordeelde dat het nodige vertrouwen voor een verder verblijf in de DVA geschonden was. Of klager het gedrag al dan niet moedwillig stelde doet niet veel terzake, nu de directie het gedrag hoe dan ook als een “zware” fout beschouwt, gelet op de risico’s die er voor de gevangenis aan verbonden zijn (verliezen van aannemers, schadeclaims). De Klachtencommissie is van oordeel dat de beslissing in verhouding staat met de vaststellingen en dat deze regelmatig en op objectieve en redelijke wijze tot stand gekomen is.
Klacht is ongegrond.
De Klachtencommissie stelt vast dat een beslissing tot verwijdering uit de DVA soms wel (mee) door de directie wordt genomen en soms niet. Er is de Klachtencommissie geen duidelijke procedure bekend die betrekking heeft op de besluitvorming in deze specifieke afdeling. In voorliggende zaak kan door de directie niet geantwoord worden op de vraag wanneer en door wie de beslissing tot verwijdering uit de DVA werd genomen. De Klachtencommissie is van oordeel dat deze onduidelijkheden in het voordeel van klager dient te worden uitgelegd waardoor de klacht ontvankelijk is.
Hoewel de Klachtencommissie begrijpt dat dit voor klager wel zo aanvoelt, is de wegzending uit de DVA geen “sanctie” in de zin van de Basiswet. De regels en waarborgen inzake de tuchtprocedure zijn op dit soort beslissingen dan ook niet van toepassing. De Klachtencommissie acht de beslissing niet onwettig, hoewel zij het beter zou vinden mochten er uitgeschreven procedures bestaan voor de besluitvorming in de afdeling DVA. De Klachtencommissie kan begrijpen dat de beslissing voor klager mogelijks streng aanvoelt, doch vindt het niet onredelijk dat de directie op basis van de feiten oordeelde dat het nodige vertrouwen voor een verder verblijf in de DVA geschonden was. Of klager het gedrag al dan niet moedwillig stelde doet niet veel terzake, nu de directie het gedrag hoe dan ook als een “zware” fout beschouwt, gelet op de risico’s die er voor de gevangenis aan verbonden zijn (verliezen van aannemers, schadeclaims). De Klachtencommissie is van oordeel dat de beslissing in verhouding staat met de vaststellingen en dat deze regelmatig en op objectieve en redelijke wijze tot stand gekomen is.
Klacht is ongegrond.