TUCHT - SANCTIE - MOTIVERING
Klager werd initieel gesanctioneerd met een bijzondere tuchtsanctie van twee dagen individuele wandeling wegens de opzettelijke aantasting van de orde. Deze tuchtbeslissing werd voor kennisname ondertekend door klager. Het tuchtdossier bevat een tweede tuchtbeslissing, gedateerd op dezelfde dag als de eerste tuchtbeslissing en ook ondertekend door een directeur. Deze tuchtbeslissing is identiek aan de eerste tuchtbeslissing behalve dat werd ingevuld dat het uitstel uitgesproken bij een eerdere tuchtbeslissing, is herroepen zodat de met uitstel uitgesproken sanctie uitvoerbaar wordt. Vijftien dagen van de dertig dagen individuele wandeling werden effectief. Klager verklaarde dat hij deze tweede tuchtbeslissing kreeg de dag nadat hij de eerste tuchtbeslissing had ontvangen. De directie bevestigde zowel in haar verweer als tijdens de zitting dat er inderdaad een tweede tuchtbeslissing werd genomen omdat in de eerste tuchtbeslissing niets werd vermeld over de herroepen voorwaardelijke tuchtsanctie hoewel de directie dat wel had beslist tijdens het beraad.
De Basiswet voorziet dat de directeur kan bepalen dat de met uitstel uitgesproken tuchtsanctie geheel of gedeeltelijk ten uitvoer wordt gelegd. De klachtencommissie besluit hieruit dat het plegen van een nieuwe tuchtinbreuk tijdens de proeftijd niet automatisch impliceert dat de voorwaardelijke sanctie wordt herroepen. Opdat een voorwaardelijke sanctie effectief wordt, moet de directeur dit expliciet beslissen, reden waarom bijlage 5 bij Collectieve Brief nr. 124 dergelijke passage voorziet. De initiële tuchtbeslissing vermeldde dergelijke beslissing van de directeur niet. De directie heeft dit willen rechtzetten in een tweede tuchtbeslissing met als gevolg dat klager voor één en dezelfde tuchtinbreuk tweemaal werd gestraft hetgeen in strijd is met artikel 126 van de Basiswet dat voorschrijft dat een gedetineerde voor één en dezelfde tuchtrechtelijke inbreuk slechts eenmaal tuchtrechtelijk gestraft mag worden. De tweede tuchtbeslissing is dus onwettig. Om deze reden is de klacht gegrond. De klachtencommissie vernietigt de tuchtbeslissing waarbij werd beslist om vijftien dagen individuele wandeling die voorwaardelijk waren opgelegd, te herroepen.
Klager werd initieel gesanctioneerd met een bijzondere tuchtsanctie van twee dagen individuele wandeling wegens de opzettelijke aantasting van de orde. Deze tuchtbeslissing werd voor kennisname ondertekend door klager. Het tuchtdossier bevat een tweede tuchtbeslissing, gedateerd op dezelfde dag als de eerste tuchtbeslissing en ook ondertekend door een directeur. Deze tuchtbeslissing is identiek aan de eerste tuchtbeslissing behalve dat werd ingevuld dat het uitstel uitgesproken bij een eerdere tuchtbeslissing, is herroepen zodat de met uitstel uitgesproken sanctie uitvoerbaar wordt. Vijftien dagen van de dertig dagen individuele wandeling werden effectief. Klager verklaarde dat hij deze tweede tuchtbeslissing kreeg de dag nadat hij de eerste tuchtbeslissing had ontvangen. De directie bevestigde zowel in haar verweer als tijdens de zitting dat er inderdaad een tweede tuchtbeslissing werd genomen omdat in de eerste tuchtbeslissing niets werd vermeld over de herroepen voorwaardelijke tuchtsanctie hoewel de directie dat wel had beslist tijdens het beraad.
De Basiswet voorziet dat de directeur kan bepalen dat de met uitstel uitgesproken tuchtsanctie geheel of gedeeltelijk ten uitvoer wordt gelegd. De klachtencommissie besluit hieruit dat het plegen van een nieuwe tuchtinbreuk tijdens de proeftijd niet automatisch impliceert dat de voorwaardelijke sanctie wordt herroepen. Opdat een voorwaardelijke sanctie effectief wordt, moet de directeur dit expliciet beslissen, reden waarom bijlage 5 bij Collectieve Brief nr. 124 dergelijke passage voorziet. De initiële tuchtbeslissing vermeldde dergelijke beslissing van de directeur niet. De directie heeft dit willen rechtzetten in een tweede tuchtbeslissing met als gevolg dat klager voor één en dezelfde tuchtinbreuk tweemaal werd gestraft hetgeen in strijd is met artikel 126 van de Basiswet dat voorschrijft dat een gedetineerde voor één en dezelfde tuchtrechtelijke inbreuk slechts eenmaal tuchtrechtelijk gestraft mag worden. De tweede tuchtbeslissing is dus onwettig. Om deze reden is de klacht gegrond. De klachtencommissie vernietigt de tuchtbeslissing waarbij werd beslist om vijftien dagen individuele wandeling die voorwaardelijk waren opgelegd, te herroepen.