TUCHT - KWALIFICATIE FEITEN - MOTIVERING
In casu wordt in de tuchtbeslissing zowel de inbreuk van “het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden” als “het geen gevolg geven aan de aanmaningen en de bevelen van het personeel” aangevinkt. Wat betreft de eerste inbreuk stelt de Klachtencommissie vast dat klager tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting erkent dat hij onbeleefd was tegen de betrokken bewaakster. Deze inbreuk kan volgens de Klachtencommissie dan ook weerhouden worden. Wat betreft het niet volgen van bevelen is de tuchtbeslissing daarentegen dubbelzinnig. Enerzijds wordt deze inbreuk aangekruist en wordt in de eerste zin van de motivering gezegd dat hij er zich schuldig aan maakt, anderzijds stelt men dat het wellicht een misverstand betreft. Uit het schriftelijk verweer blijkt bijkomend dat klager voor deze feiten niet bestraft werd. Ongeacht het feit dat de gedetineerde niet gestraft werd voor de inbreuk, hetgeen weliswaar enkel te lezen valt in het schriftelijk verweer van de directie in het kader van de klacht, maar niet blijkt uit de motivering van de tuchtbeslissing zelf, oordeelt de Klachtencommissie dat ook de inbreuk op zich niet weerhouden kan worden (lees: aangekruist mag worden). Volgens de Klachtencommissie wordt er in het RAD immers geen melding gemaakt van enig bevel dat niet werd opgevolgd, en de motivering van de tuchtbeslissing getuigt volgens de Klachtencommissie van het feit dat ook de directie niet helemaal zeker is van haar stuk. Volgens de Klachtencommissie beantwoordt de beslissing dan ook niet aan de vereisten van artikel 144 §6, tweede lid van de Basiswet. De klacht is gegrond. In casu werd klager bestraft met 3 dagen ATV en 4 dagen voorwaardelijk. Blijkens het verweer van de directie werd deze sanctie enkel opgelegd voor de feiten van de beledigingen. Het feit dat de inbreuk betreffende het geen gevolg geven aan de aanmaningen en bevelen van het personeel niet weerhouden kan worden heeft dan ook niet tot automatisch gevolg dat de sanctie verminderd dient te worden. De tuchtbeslissing wordt gedeeltelijk vernietigd voor wat betreft het gedeelte waarin de inbreuk van “het geen gevolg geven aan de aanmaningen en de bevelen van het personeel” wordt aangekruist, alsook de passage van de motivering die daarover handelt.
In casu wordt in de tuchtbeslissing zowel de inbreuk van “het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden” als “het geen gevolg geven aan de aanmaningen en de bevelen van het personeel” aangevinkt. Wat betreft de eerste inbreuk stelt de Klachtencommissie vast dat klager tijdens de tuchtrechtelijke hoorzitting erkent dat hij onbeleefd was tegen de betrokken bewaakster. Deze inbreuk kan volgens de Klachtencommissie dan ook weerhouden worden. Wat betreft het niet volgen van bevelen is de tuchtbeslissing daarentegen dubbelzinnig. Enerzijds wordt deze inbreuk aangekruist en wordt in de eerste zin van de motivering gezegd dat hij er zich schuldig aan maakt, anderzijds stelt men dat het wellicht een misverstand betreft. Uit het schriftelijk verweer blijkt bijkomend dat klager voor deze feiten niet bestraft werd. Ongeacht het feit dat de gedetineerde niet gestraft werd voor de inbreuk, hetgeen weliswaar enkel te lezen valt in het schriftelijk verweer van de directie in het kader van de klacht, maar niet blijkt uit de motivering van de tuchtbeslissing zelf, oordeelt de Klachtencommissie dat ook de inbreuk op zich niet weerhouden kan worden (lees: aangekruist mag worden). Volgens de Klachtencommissie wordt er in het RAD immers geen melding gemaakt van enig bevel dat niet werd opgevolgd, en de motivering van de tuchtbeslissing getuigt volgens de Klachtencommissie van het feit dat ook de directie niet helemaal zeker is van haar stuk. Volgens de Klachtencommissie beantwoordt de beslissing dan ook niet aan de vereisten van artikel 144 §6, tweede lid van de Basiswet. De klacht is gegrond. In casu werd klager bestraft met 3 dagen ATV en 4 dagen voorwaardelijk. Blijkens het verweer van de directie werd deze sanctie enkel opgelegd voor de feiten van de beledigingen. Het feit dat de inbreuk betreffende het geen gevolg geven aan de aanmaningen en bevelen van het personeel niet weerhouden kan worden heeft dan ook niet tot automatisch gevolg dat de sanctie verminderd dient te worden. De tuchtbeslissing wordt gedeeltelijk vernietigd voor wat betreft het gedeelte waarin de inbreuk van “het geen gevolg geven aan de aanmaningen en de bevelen van het personeel” wordt aangekruist, alsook de passage van de motivering die daarover handelt.