TUCHT - KWALIFICATIE INBREUK - SANCTIE
In het voorliggend dossier heeft de directeur zich voor het bewezen zijn van de feiten gebaseerd op het RAD van 15 februari 2023, evenals de verklaringen die klager ter tuchtzitting deed.
De klachtencommissie acht het redelijk dat de directie de feiten bewezen achtte.
De directie kwalificeerde de feiten als de opzettelijke aantasting van de orde (artikel 129, 5° Basiswet) en het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet). De klachtencommissie acht de kwalificatie van het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet) correct en afdoende gemotiveerd. De klachtencommissie acht de kwalificatie van de opzettelijke aantasting van de orde (artikel 129, 5° Basiswet) incorrect. Blijkens de motivering werd klager immers (enkel) gesanctioneerd voor het luider zetten van de muziek (waardoor het personeel volgens het RAD onvoldoende kon verstaan wat andere personen zeiden). Volgens de klachtencommissie diende dit feit gekwalificeerd te worden als het veroorzaken van lawaaihinder die het goede verloop van de activiteiten van de gevangenis verstoort (artikel 130, 7° Basiswet).
Bij samenloop tussen tuchtrechtelijke inbreuken worden de verschillende inbreuken bestraft als één tuchtrechtelijke inbreuk van dezelfde categorie als de zwaarste van de samenlopende tuchtinbreuken (artikel 143 §2 Basiswet). De directie kwalificeerde de feiten (verkeerdelijk, zie vorig punt) als één inbreuk van de eerste categorie en één inbreuk van de tweede categorie. De maximumsanctie is in dat geval die van een inbreuk van de eerste categorie. In geval van een inbreuk van de eerste categorie kan de afzondering in de aan de gedetineerde toegewezen verblijfsruimte voor een maximumduur van 30 dagen opgelegd worden (artikel 132, 3° Basiswet). Klager kreeg een sanctie van 7 dagen ATV. Na herkwalificatie (zie vorig punt) pleegde klager twee inbreuken van de tweede categorie. De maximumsanctie is in dat geval die van een inbreuk van de tweede categorie. In geval van een inbreuk van de tweede categorie kan de afzondering in de aan de gedetineerde toegewezen verblijfsruimte voor een maximumduur van 15 dagen opgelegd worden (artikel 132, 3° Basiswet). Ook na de herkwalificatie acht de klachtencommissie de sanctie van 7 dagen ATV wettelijk en redelijk.
De klacht is gegrond. De klachtencommissie bepaalt dat de volgende beslissing in de plaatst treedt van de vernietigde beslissing (artikel 158 §3, 2° Basiswet): een tuchtsanctie van 7 dagen ATV voor het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet) en het veroorzaken van lawaaihinder die het goede verloop van de activiteiten van de gevangenis verstoort (artikel 130, 7° Basiswet). De opgelegde en reeds uitgevoerde tuchtsanctie kan overeind blijven.
In het voorliggend dossier heeft de directeur zich voor het bewezen zijn van de feiten gebaseerd op het RAD van 15 februari 2023, evenals de verklaringen die klager ter tuchtzitting deed.
De klachtencommissie acht het redelijk dat de directie de feiten bewezen achtte.
De directie kwalificeerde de feiten als de opzettelijke aantasting van de orde (artikel 129, 5° Basiswet) en het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet). De klachtencommissie acht de kwalificatie van het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet) correct en afdoende gemotiveerd. De klachtencommissie acht de kwalificatie van de opzettelijke aantasting van de orde (artikel 129, 5° Basiswet) incorrect. Blijkens de motivering werd klager immers (enkel) gesanctioneerd voor het luider zetten van de muziek (waardoor het personeel volgens het RAD onvoldoende kon verstaan wat andere personen zeiden). Volgens de klachtencommissie diende dit feit gekwalificeerd te worden als het veroorzaken van lawaaihinder die het goede verloop van de activiteiten van de gevangenis verstoort (artikel 130, 7° Basiswet).
Bij samenloop tussen tuchtrechtelijke inbreuken worden de verschillende inbreuken bestraft als één tuchtrechtelijke inbreuk van dezelfde categorie als de zwaarste van de samenlopende tuchtinbreuken (artikel 143 §2 Basiswet). De directie kwalificeerde de feiten (verkeerdelijk, zie vorig punt) als één inbreuk van de eerste categorie en één inbreuk van de tweede categorie. De maximumsanctie is in dat geval die van een inbreuk van de eerste categorie. In geval van een inbreuk van de eerste categorie kan de afzondering in de aan de gedetineerde toegewezen verblijfsruimte voor een maximumduur van 30 dagen opgelegd worden (artikel 132, 3° Basiswet). Klager kreeg een sanctie van 7 dagen ATV. Na herkwalificatie (zie vorig punt) pleegde klager twee inbreuken van de tweede categorie. De maximumsanctie is in dat geval die van een inbreuk van de tweede categorie. In geval van een inbreuk van de tweede categorie kan de afzondering in de aan de gedetineerde toegewezen verblijfsruimte voor een maximumduur van 15 dagen opgelegd worden (artikel 132, 3° Basiswet). Ook na de herkwalificatie acht de klachtencommissie de sanctie van 7 dagen ATV wettelijk en redelijk.
De klacht is gegrond. De klachtencommissie bepaalt dat de volgende beslissing in de plaatst treedt van de vernietigde beslissing (artikel 158 §3, 2° Basiswet): een tuchtsanctie van 7 dagen ATV voor het beledigen van personen die zich in de gevangenis bevinden (artikel 130, 1° Basiswet) en het veroorzaken van lawaaihinder die het goede verloop van de activiteiten van de gevangenis verstoort (artikel 130, 7° Basiswet). De opgelegde en reeds uitgevoerde tuchtsanctie kan overeind blijven.