KC05/23-0132
Gegrond
KC - Brugge
Klachtencommissie
Andere beslissing directeur
REGIMEMUTATIE
De klachtencommissie stelt vast dat de beslissing tot verwijdering van een gedetineerde van de DVA wel degelijk een beslissing is die door de directeur wordt genomen. De beslissing om een gedetineerde van een bepaald regime naar een ander regime over te plaatsen, is een inherent individuele beslissing die een welbepaalde gedetineerde (be)treft. Zelfs al maakt en gebruikt de directie hiervoor bepaalde algemene richtlijnen impliceert dit niet dat hierdoor geen beslissing meer zou worden genomen en het toezicht van de klachtencommissie wordt ontlopen.
Volgens het schriftelijk verweer van de directie werd de beslissing om klager van de DVA te verwijderen genomen naar aanleiding van een contractbreuk (schending van basisafspraak nummer 2) van een contract dat door klager zelf werd aangegaan en ondertekend. “Basisafspraak nummer 2” van dat contract luidt “bezit, gebruik, handel of het binnenbrengen van drugs, alcohol of medicatie betekent de onmiddellijke verwijdering van de drugvrije sectie aangevuld met tucht conform het algemeen gevangenisreglement”.
Er werd geoordeeld dat klager deze basisafspraak had geschonden door de vondst van een bol plastiek van ongeveer 1 centimeter diameter in de kledijkast van klager in het Atelier van de Smidse. De vondst werd vastgesteld in een rapport aan de directeur (“RAD”) waarin een personeelslid aangaf dat het vermoedelijk om een verboden substantie ging. Het gaat om kastjes in een kleedkamer zonder slot, nummertje of naam. Het gaat dus niet om een aan een specifieke gedetineerde toegewezen verblijf- of bewaarplaats van persoonlijke spullen. Dat de substantie gevonden werd in het kastje dat bedoeld was voor het opbergen van persoonlijke spullen van klager tijdens het werk in de smidse, bewijst met andere woorden nog niet dat klager zich schuldig maakte aan het bezit, gebruik, de handel of het binnenbrengen van drugs, alcohol of medicatie.
De gevonden substantie wordt op geen enkele andere manier aan klager gelinkt. De verwijdering van klager van de DVA is dus gebaseerd op een contractbreuk van een contract waarvan enerzijds geen door klager ondertekende versie wordt voorgelegd en waarvoor anderzijds geen bewijs bestaat.
De klacht is dan ook gegrond. De klachtencommissie vernietigt deze beslissing. Ten gevolge hiervan dient klager onmiddellijk terug te worden overgeplaatst naar de DVA.
De klachtencommissie stelt vast dat de beslissing tot verwijdering van een gedetineerde van de DVA wel degelijk een beslissing is die door de directeur wordt genomen. De beslissing om een gedetineerde van een bepaald regime naar een ander regime over te plaatsen, is een inherent individuele beslissing die een welbepaalde gedetineerde (be)treft. Zelfs al maakt en gebruikt de directie hiervoor bepaalde algemene richtlijnen impliceert dit niet dat hierdoor geen beslissing meer zou worden genomen en het toezicht van de klachtencommissie wordt ontlopen.
Volgens het schriftelijk verweer van de directie werd de beslissing om klager van de DVA te verwijderen genomen naar aanleiding van een contractbreuk (schending van basisafspraak nummer 2) van een contract dat door klager zelf werd aangegaan en ondertekend. “Basisafspraak nummer 2” van dat contract luidt “bezit, gebruik, handel of het binnenbrengen van drugs, alcohol of medicatie betekent de onmiddellijke verwijdering van de drugvrije sectie aangevuld met tucht conform het algemeen gevangenisreglement”.
Er werd geoordeeld dat klager deze basisafspraak had geschonden door de vondst van een bol plastiek van ongeveer 1 centimeter diameter in de kledijkast van klager in het Atelier van de Smidse. De vondst werd vastgesteld in een rapport aan de directeur (“RAD”) waarin een personeelslid aangaf dat het vermoedelijk om een verboden substantie ging. Het gaat om kastjes in een kleedkamer zonder slot, nummertje of naam. Het gaat dus niet om een aan een specifieke gedetineerde toegewezen verblijf- of bewaarplaats van persoonlijke spullen. Dat de substantie gevonden werd in het kastje dat bedoeld was voor het opbergen van persoonlijke spullen van klager tijdens het werk in de smidse, bewijst met andere woorden nog niet dat klager zich schuldig maakte aan het bezit, gebruik, de handel of het binnenbrengen van drugs, alcohol of medicatie.
De gevonden substantie wordt op geen enkele andere manier aan klager gelinkt. De verwijdering van klager van de DVA is dus gebaseerd op een contractbreuk van een contract waarvan enerzijds geen door klager ondertekende versie wordt voorgelegd en waarvoor anderzijds geen bewijs bestaat.
De klacht is dan ook gegrond. De klachtencommissie vernietigt deze beslissing. Ten gevolge hiervan dient klager onmiddellijk terug te worden overgeplaatst naar de DVA.